Göğün Tavanı Şiiri - Bay Kara

Göğün tavanını aydınlatırdı sülietin.
Gece gökyüzüne bakıp aynı ay'ın şavkında ,
sana kavuşmak gibiydi karanlığı gecenin .
Düşlerimin zindan olmuş gecelerinde .
Bir sen oluyordu her ay'a bakışımda masumiyetim.
Yıldızlar dolanırdı saçlarına simsiyahlığında gecenin .
Şehirler arası yolculuklarımda şavkına bakarak tükenirdi kilometrelerce yol boyu hüzünlerim.
Gidişlerim gelişlerim her adımda tükenişlerim.
Hani diyordun ya , düştüğüm de aklına bilki aklımdasın .
Kaldır başını gökyüzüne ben oradan seni izliyor olacağım.
Her gecenin sabahı var ay ışığım.
Senle dertleşerek ne geceleri sabah ettim ,
Nice günler erişti safağına .
Sen kaybolurken göğümden yavaşça .
Gündoğardı sensizligi yükleyip omuzlarıma .
Ve ben gün bitsin gökyüzüm seninle aydınlasın diye duvarlar örerdim gökyüzü ile arama .
Göğün tavanı kadar sonsuz ve ay'ın ışığı kadar
Bu ruh müptela ruhuna .
Bak yine düştün aklıma kavuşamadığım hadi gel ay doğsun karanlığıma .