Mavideyim artık. Mavi olan her yerde, her şeyde
Gökyüzünde, bir kalemde, bir cümlede, bir duvarda
Ellerindeyim artık. Sesindeyim. Gözündeyim.
Sendeyim artık çünkü sen benim mavimsin.
İstiyorum seni, istiyorum ellerini, maviyi...
Saatlerce sarılmak, saçlarını koklamak
Maviyi solumak istiyorum.
Seni yaşamayı istiyorum.
Renklerin en sakinini
Aşkın en safını
Gökyüzünün en berrak halini seviyorum.
Ve en çok da seni seviyorum.
Aklımdan bir an olsun çıkmayan
Gözlerimin her yerde aradığı
Sesini duyduğumda kalbimi hızlandıran
Bu maviyi yani seni seviyorum.
...
Zübeyir YalçıntaşKayıt Tarihi : 7.1.2020 21:59:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Hikayesi:
Hala tam olarak fark edilemeyen, etkisini hissettirememiş kuşkusuz bir aşkın unutulmak istenmeyişi...
![Zübeyir Yalçıntaş](https://www.antoloji.com/i/siir/2020/01/07/goge-yukselis.jpg)
TÜM YORUMLAR (1)