Göğe Yükselen Kornalar Şiiri - Ömer Dalman

Bu sabah hava güneşliydi
şemsiyesiz, o güzel serinlikte
caddemiz boyunca yürüdüm servis durağımıza.

okullar açıldı, falandı-filandı
2 şeritli yol tıkabasa
konvoy bir baştan bir başa...
belli ki en uçtaki bağlantı noktasında sorun.
dönmek için bekleyen durduruyor trafiği
sabırsız konvoy habire uzuyor.

yer; 4 Levent...

Süzülerek, keyifle yürüyorum kaldırımlar boyunca.
biraz uzayınca konvoyun bekleyişi 2 adım yol almak için
uzun soluklu kornalar yükseliyor göğe.
içimden 'daha çok basın, daha çok!
biraz daha sinirlenin hadi!
biraz daha adrenalin sabah sabah
ayılırsınız!
hem çok hoşuma gidiyor! ' diyorum.
yan gözle konvoya doğru bakıp
ağzımdaki muzaffer sırıtmayla
ve Amerikan Serserileri gibi savurgan bir yürüyüşle
'işinize bir an önce gideceksiniz de ne olacak
gitmeseniz ne olacak ağalar! ? ' geçiriyorum içimden hin hin.

nedir ki sonu? ! Mükafatınız? ..
hiç olmazsa hazır fırsat çıkmışken
direksiyonlarınız başında bir şeyler düşünün
içinde tüketim bulunmayan.
veya en azından
sabah komedyenlerini dinleyin radyolarınızdan.
onlar da gayet hoş mantık zincirleri yaratabiliyorlar.

yürüyüşümün sonlarına doğru servis noktasına
bütün bu komedyayı selamlıyorum iğrenç, muzaffer bir sırıtmayla
oldukça serserice!

servisimiz geliyor.
elimde kitabım...
oturuyorum...

kornalar hala göğe yükseliyor.
aslında hiçbir şey yok değişen...

(Ekim 2006)