Göğe açılır ruhum kapıları

Bedenim yeryüzüne zincirlenmiş olsada
Yol bürüdü gözümü sarp yollara düşe kalka hikayemi arıyorum
İnsanın dokunduğu her zerresinden kaçtığım
şu dünya sathında
kendimi dansa kaldırdığım yerdir yine yüreğim
ruhumun igametgahıdır gönlüm
Ne yapsam sevmekten geçilir mi
Öldüm sanki öncesi, geçmedi
gölgesinden serinlik umduğumuz ağaçlar üzerimize devrildi
yaşamak neydi son nefeste anladık
lafı güzaf, hani yerle bir olurdu insan,olmadı
yer altına geçirdi
adım aşk acının kök saldığı bu toprakta
ruhum karanlıkla cenkte her gece
ama sevmek ah o sevgi
yaşamın en güzel yanı cenkin ortasında gül goncası
imkasızı sevmek dikenli teli kucaklamak
sevmek yüzmek nedir bilmeden okyanusa dalmak
suya ayak basmadan nehirlerce koşmak
uçmanın imkansızlığında boşluğa atlamak
geceyi boğmaz hasrete dolmak demek işte