Gözleri kapandı sonsuz uykuya
Sırlı kapıları açıp gittiler
Adımı attılar bensiz öyküye
Geriye bakmadan kaçıp gittiler.
Feryâd figân koptu dostun sesinden
Yalan oldu zevkler hem en hasından
Hayat sofrasının gerçek tasından
Ecel şerbetini içip gittiler.
Kendi kaderini alına çizip
Herkesten habersiz toprağı kazıp
Mezarın taşına ismini yazıp
Bembeyaz kefeni biçip gittiler.
O güzel günleri hayâlde ara
Hasretle yaşamak gönülde yara
Kafesten kurtulup uzak diyara
Sanki bir kuş gibi uçup gittiler.
Bir gün bizi de tez gelir bildiler
Belki ağladılar belki güldüler
Anılar geçmişte artık öldüler
Bu fâni dünyadan göçüp gitiler..
27.08.2009 İst.Kozyatağı
ŞAHİN CAHİT YANIK
Kayıt Tarihi : 29.8.2009 22:20:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!