Göçtü Desinler Şiiri - Dursun Çötoğlu

Bir garip ozandı kendi halinde
Hüzünle başlardı sözü dilinde
Gam yükü ağırdı bükük belinde
Şiiri sustu göçtü desinler

Takati kalmadı eridi bitti
Gözlerinden feri ışığı gitti
Gülmedi yüzü sevinci yitti
Muradın almadan göçtü desinler

Baykuş kondu bahçesine bağına
Acılar düşürdü tuzağına ağına
Karlar yağdı ovasına dağına
Baharı görmeden göçtü desinler

Devran DURSUN,dursun çarkı feleğin
Kıymeti yok arzuların dileğin
Giyinme vakti ecel yeleğin
DURSUN da durmadı göçtü desinler.