Göçmen Kuşu Şiiri - Meftuni

Ilık bir bahar sabahıydı
bir göçmen kuşu uçuverdi
gencecikti o pak alın
bir kurşun gibi iniverdi
rüzgar yüklü gemilerden
bir martı çığlığı
tozu dumana katan
kısraklara bedel
bir masaldı sevilen
senle gelen senle giden
tozlu yollar paslı eller
uzanan anılar diyarından
hürmetle gelen acıyla giden
yaşadıkça kavrulan
bir rüyaydı şimdi
acılar denizinde
salkım saçak
doludizgin akan
bu küçük nehir
kurudukça sustu martılar çocuk
bu kent yabancı yüzüme
bu şehir sağır
boğuk bir yankıyım şimdi
koridorlarda yankılanan
henüz on yedisinde yakaladı ölüm ansızın
ardı sıra bakmadan
hey coşkun deniz
ızdırabım kalemimden değil
acziyetimdendir çocuk
şimdi tut ellerimden
kanlı gömleklerden arı
biraz daha ışık
biraz daha ışık....