Göçmen kızı Şiiri - Durdu Mehmet Dalkanat

Bu sıra bana ilişme can.
Dokunma sakın titreyen etime.
Söyleme..
Söyleme bir çift söz.
göç almış yüreğime.

Her yanıma yürüyen, dört cihetten akın var.
Yığın yığın üstüme devrilen,
acı haykırışlar var.
Dokunma! ..
Söyleme! ..
her karem bir bamteli.
Sakın ha! ...
Yaklaşma! ..
hücrelerim gözyaşıma ayarlı,
Parça tesirli bombalar.

İnfilaklar pusu kurmuş.
Bendedir.
Dertler genlerimi mesken tutmuş.
İçtedir.
Göçler öbek öbek çadır dikmiş.
Direkleri bendedir.
Çile kervanları yollarıma çıkmış,
Hanları içtedir.

Bana hucum üstüne hucum var.
Kır saçlı,eli bastonlu pir dünya,
Hüzün tarihini tablo yapmış,
Çakmış üstüme.

Dokunma! ..
Boşalacağım.
Değme sakın! ..
Kurumuş hazan yaprağıyım.
Döküleceğim.

Hucum üstüne hucum devam ediyor.
Bitmek yok diyen göçler bana geliyor.
Göçmenler....
Çölün kumundan çok göçmenler.
Hala bana yürüyor.

Promoteus, ardında Zeus un hışmıyla,
Bana koşuyor.
Brahmanların ayağından düşen shadonlar,
kollarıma kaçıyor.

Gök ve tüm yıldızlar,
Erimiş maden,
yağıyorlar saçlarımın tellerine.
Sakın ha! ..
Değme! ..
Değme yanarsın! ..
Parmakların ip ince kemiklerine vurur da,
göçmen kızı
Tırnaklarından start alan bir acı yürür,
İşler canına canına.
Erirsin..
Dirhem, dirhem erirsin..
Yudum yudum içer seni ateş.
sende bitersin.