Göcek Sızısı. Şiiri - Özlem Saba

Can yanar...
Ocaklar söner!
İnce ince bir kan sızar yüreklerden.
Akar yemyeşil ormanlara.
Bir kızıl yılan gibi dolanır boynuna.
Yakar, boğar güzel olan ne varsa.

Bir yavru kuş düşer yuvasından,
Kimse yetişmez imdada.
Velhasıl ortalık can pazarı.

Çiçeğinden böceğine daha niceleri.
Varmışlar ateş hattına..

Bir derin uykuda yakalamış onları ölüm!

Uçuşurken başlarında pervaneler
Mavi kelebekler sanmışlar...

Yanılmışlar...

Her şeye hayat veren Güneş
Göstermiş bu kez namert yüzünü..

Uyan Göcek uyan!
Yangın değil bu bir tuzaktır.
Toprağında, taşında ellerin gözü vardır...