GöÇEBE SEVDAM 2 Şiiri - Naime Özeren

Koca bir gemici düğümü atmıştım üzerine
Yeminliydim çözmemeye
Kıyamadım yalvarmasına
Özgür bıraktım göçebe sevdamı bu gece
Düşündüm de lütuf değil verdiğim bu izin
Gönlümün dert yükünü çeken yüreğime
Sevdiğin kadar var, sevildiğin kadar yaşarsın
Yok say aşksız yılları, sakın yaşadım deme

O korkak, küçük kız değilim artık
Yamalı özlemlerimi atıp heybeme
Söylenmemiş sevda türkülerim dilimde
Parçalayıp ördüğüm kozayı
Düşeceğim yollara
Kar, fırtına, soğuk, karanlık demeden
Takılıp en masum düşlerimin peşine
Gökten yıldızlar bir bir düşerken yere
İzini süreceğim gerçek aşkın
Taşlar parçalayıp ayaklarım kanasa da
Kararlıyım, çeviremez yolumdan kimse

Duyumsa beni sevgili;
İmbatlar getiriyorum duygularım kadar sıcak,
Gözlerim kadar nemli
Sevdalar getiriyorum tertemiz
Kıskanacak Zin ve Mem, Tahir ile Zühre
Gönlümü yayla yapalı sevgine
Bekliyorsun beni bir çoban suretinde
Bilirim işlemez ne yağmur, ne kar
Yetmez mi bir kebe ikimize?
Sığınıp çobanımın kebesine
Sarılıp sımsıcak ellerine
Teslim ederim yüreğimi gerçek sevgiye.
Düşse yıldırımlar, gök delinse bile
İnan asla korkmam, ölüm seninle gelecekse…
Çobanyıldızı kutsar aşkımızı
Diğer yıldızlar şahitlik eder
Ay gülümser sevgiyle…
Söner yer yer yanan çoban ateşleri
Az sonra gün ışır bütün ihtişamıyla
Bir bülbül ağlar güle aşkıyla
Büyü bozulur
Uşaklar fare, araba ise kabak olur
Olsun, bir anlık hayal bile bedeldir ömre…

Kasım 2010