göçebe ruhum…
nice nehrin suyundan can aldı…
topraklara tohum attı,
ağaçların yapraklarını dinledi,
sonra şarkılar fısıldadı…
göçebe ruhum ve ayrılık rüzgarları…
çok yol kattetti, hasretten pek pay aldı…
kalmak şimdi nerde, nasıl, imkanı var mı…
kabul etmişken cihanda yeri yoktur, olmaz izi, mezarı…
bir şehrin bir yuvanın zinciri onu tutar mı…
göçebe ruhum ve dudağımda sayıkladığım hicranı…
-aslına dönene kadar özünden ayrı kaldı…
Pınar KarasakalKayıt Tarihi : 25.7.2012 01:29:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Sevgili Şaire cevabını bulmuş soruların... Sırrına ermiş ruh dinginliğinin... 'Göçebe Ruhu'ndan' sıyrılmış, özüne dönebilmiş...
Yine harika bir şiirdi... Kutlarım Pınar Hanım...
TÜM YORUMLAR (3)