Göçebe Bir Yürek! ...

Gecenin bir vakti
Başkent'in orta yerinde
Bağıra-bağıra
Seni çağırıyorum ben..
Sarhoşum! ..
Yüreğim en gür sesiyle;
Nara atıyor..
Neredesin ey yar! ..
Gece;
Senden çaldığı sağırlıkla
Duruyor karşımda..
Ve ben;
Sesimi duyuramıyorum sana..
Başkent ayaklanmış
Karakollar alarmda
Peşimde peşimde devriyeler
Her yanım da siren sesleri var
Ama yürek işte bu..
Hala eylemde..
Kıskıvrak yakaladılar beni..
Bin nasihat verip saldılar..
Bu gecenin tanıklığı sona eriyor
Vakit daralıyor
Şafak sabahı müjdeliyor bana..
Güne hasretinle başlıyor olsamda tükenmiyorum
Varlığına umut besliyorum...
Öğle vakti kent'in sokaklarında
Usul-Usul yürüyorum..
Göz yaşlarımı içime döküyorum..
Islak yüreğimle;
Hasretinin bedenimi
Güneşten daha fazla yaktığı zamanı
Yana-yana yaşıyorum ben! ...
Sen! ..
Bahar bahçalarının
Dünyama sunduğu en güzel güldün..
Dokunup kokladığımda solmayacak
Boy verip serpilecektin ömrüme
Güneş-su ve toprak gibi..
Vazgeçilmezim olacaktın..

Ben sözümdeyim..
Hani sen-sen neredesin? ..

Ey yar! ..
Bilesinki;
Günü dünden mayalanmış
Hasretinle yaşamak
Derin uykularda görülen kabuslar gibidir..

Hasret yangınına resimlerin çare olmuyor
Bedenim narda..Yangınlardayım senden yana..

Ben artık bu yüreğime söz dinletemiyorum
Kendimle hesaplaştığımda
Keşke böyle bir yüreğim olmasaydı diyorum..
Ey sevgili!
Bilirmisin göçebe bir yüreğimin olmasını
Ne çok istediğimi..
Belki o zaman bu yangınların
Adresi ben olmazdım
Ne çareki yüreğim hancı
Ve..
Bir ulaşılmaza mühürlü...