Göçebe Şiiri - İbrahim Yamaç

bir göçebeyim ki
çadırım dikiş tutmaz
kazık çakmayı bilmem
tanırım rüzgarları
her gün savururum kendimi
acının ve hüznün yurtlarına

kurak demem çorak demem
ıssız olsun yeter
ben her yere konarım
kuş uçsa dal olup sallanırım
tabut geçer yanımdan
içinde ben de varım
akşamları bitkin bir simitçiden
elinde kalanları alıp
yalnız yiyemeyenlerin tabağına banarım.

çok defa kapısına vardım
tıklatamadım
yine de gördüm mü izini sürerim
kederin adım adım