İmtihanlar,ihtiyarlaşmış ihtarların üstüneydi. Üstü açık soruların cevabı yoktu.
-Sensizliğin, intiharları inine inmişti.
Kurlarına kurulu kurgusal dünyamın dinamizmi ile kendime geliyordum.
-Günceme değiyordu hecelediğin sözcüklerin. Kendini giydiren cümlelerin kitabı oluyordum.Manaları sobeleyen yeni tanımların dilinde dilsiz kalışım dillere destan oluyordu.
Hayatta ben en çok babamı sevdim
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Devamını Oku
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta