GÖÇ ŞİİRLERİ

Hayat nağme olmuş coşup durur avazında
Yüreğinden sevdası yayılır kanadında
Bedenler göçüp gider ruhları ebedidir
Müjdesiyle dolanıp durur göç yollarında
..

Göç eden kuşların kanadında gitti sevdam,

Korkarım;

Ben yaşarken buralara yaz gelmez bir daha…
..

Gönlüm filizkıran rüzgarıyla savruldu.
Yeşil tefenkleri koparırcasına asma dalından.
Bir aşka kıvılcım çaktı yaban kumrusu,
Geldide geçti Avşar kızı göç yaylasından.
..

Sen sustuğunda be çocuk sen sustuğunda.
Baharlar gelmez, kuşlar göç etmez, çiçekler açmaz, kelebekler kanatlanmaz.
Sen sustuğunda yüreğime yumruk gibi iner bakışların, deli gömleği giyer aklım, yerle yeksan olur avuçlarımda ki çaresizligim. Ne acısı küçücük bedeninde ne hüznü ne olgunluğu ne durgunluğu pembe düşler mavi gökyüzü hani nerde? Griye dönüşür herşey senin suskunluğun be çocuk benim içimi yakar.
Senin suskunluğun be çocuk beni derbeder eder...
..

İçimde tarifi imkansız bir göç var...
İstila edilmiş bütün kalelerim,
Yağmalanmış yüreğim,

Hatıralarım...
Ele avuca sığmaz gençliğim
Toz duman şimdi...
..

tenini terimle yoğurdum
kuşların göç edemedikleri uzak mevsim

bakmana baktım gözümü kırpmadan
şu sokağa sapan adamın ilginç huzuru
..

Gözlerinde yağarken solgun yağmurlar,
Susuşun dokunurdu kalbime.
Ve birşeyler kanatlanırdı içimde.
Göç mevsimi gelmişçesine!
..

Anam koymuş aklına illaki vuracaksın
Ancak diyor o zaman,ancak alınır bu öç
Vurmak çıkar yol değil,iş nasıl kalacaksın
En iyisi unutmak,en iyisi burdan göç
..

Gitme zamanıdır, dedi, tanrı bile kanıyorsa, köq tengri...
Gök, diye iniledi;
göç, diye iniledi...
Tumanbeyi yolumuz sanadır..
..

Değerli dostlarım göç vakti geldi,
Tasımı/tarağımı toplayıp gidiyorum.
Güneş ki, guruba doğru yöneldi,
Hepinizi, “Allah’a emânet ediyorum.

Ahmet Süreyya Durna

..

Öz yurdumuzdan kovmak isterler,
Çoban oldu güya masondan pirler,
Biz de müslümanız halkımız derler,
Türbanlıya göç dediler Emmoğlu.
..

Bir çift kırlangıç olunca gözler,
Göç dönümlerinde,
Aynı evi özler...
..

Yıldızlar göç etmiş bu şehirden
Bırakarak mutsuzluk ve umutsuzlukları
Dalgalar terk etmiş bu sahilleri
Bırakarak sensizlik ve sessizlikleri…
..

sonra da; ömür kuşlarının göç vakti geldi;
yeterince soğumuştu bu belde.

14:19 09.02.2016
..

Göç etti bütün duygular bu yürekte
Önüne geçemedim kara kervanların
Bir zamanlar kolkola yürüsekte
Tadı yok sensiz bu yolların
..

özlemek, bir dağın karlarını özlemesidir. göç eden kuşların dönüşlerini beklemesidir. özlemek 21. yüzyıl da tarih öncesini düşlemektir. leyla'ya bir mecnun yaratmak, siyabend'e bir xece öyküsü anlatmaktır.

özlemek, hücrenin ardında kalmış bir ağacı gözyaşlarıyla beslemektir. kabuklaşmış yaraları bir böceğe cömertçe sunmaktır. özlemek, insaniliğin ötesinde peygambersiz kutsal bir kitaptır. mehmed uzun romanlarıdır. mohsen namjo'odur. şiirin sözcüklerine adanmış harflerdir. kimisinde elif ba kimisinde a,b,c dir. mezapotamya'nın kalbinde haykıran şiwandır. özlemek homeros'un vicdanına mahkum ilyada ve odisse destanıdır.

özlemek ne bir tarihtir, ne tek başına tarihi bir olay. bir askeriye koğuşunda saçı sakalı traşlı bir adamın delice hasretinin kanıtsız ve imzasız, sorgusuz ve budala resmidir.
..

Ne rind olabildim seninle ne zahit
Gözlerindi göç ateşi gibi tüten
Üşenme, ardına bakma, hadi git
Nisan bulutu gibi gelmiştin zaten
..

İstanbul'un tüm ışıkları yanıyor bu gece
Onca aydınlığın arasında sen yine görünmüyorsun
Yine kayıpsın ve yine yitik; eskisi gibi
Sen hiç varolmadın ki:
Hep kalabalığın gölgelerini takip ettin
Sen hiç kendin olmadın ki:
Rüzgâr kuzeyden esti dün,sen oradaydın
..

Göç etmiş bir neslin aklı sılada çocuğuyum
Hoyrat bedenim gurbet denen
Asitane toprağının altında
Ruhum sılanın semalarında
Parıldayan bir yıldızdır aslında

Göç etmiş bir neslin aklı sılada çocuğuyum
..

Ve Dobruca'nın köyleri yepyeni
Yeni kiremitler örtmüş evleri
Çoluk çocuğu göç yollara dökmüş
Yolların üstünü gam keder örtmüş.

Uğura gelmişler dost,konu komşu
Kalan ana baba göç eden oğlu
..