Göç De Gel Şiiri - Necati Ocakcı

Duygular fren tutmaz, kafaları sıyırır
Bekletme gayrı beni, bir an önce kaç da gel
Sevenler sevdiğine, başköşeyi ayırır
Dere tepe demeden, kanatlanıp uç da gel.

Talihim yaver gitti, adını uğur koydum
Açlığımı giderdin, sen yedikçe ben doydum
Sen olmasaydın eğer, soruyorum ben neydim?
Fırtınalar olup da, rüzgârları biç de gel.

Deli sevda coşunca, sular taştı bendimden
Rüyalar altüst oldu, korktum kendi kendimden
Her şeye yemin etmem, dönmüyorum andımdan
Canım –ciğerim diye, kollarını aç da gel.

Mademki dağınım ben, sırtı bana vererek
En güzel elbisenle, süslenip giyinerek
Sevmek de sevilmek de, bizim için diyerek
Balık bilmezse Halık, iyiliği saç da gel.

İşi şansa bırakma, olmaz deme ne olur
Aşkın seli coşarsa, aka aka yer bulur
Âşıklar meclisinde, sükût ikrardan gelir
Muhabbetin deminden, yudum -yudum iç de gel.

Elinde zülfikârla, pir Ali’nin aşkıyla
Hacı Bektaş denilen, bir Veli’nin aşkıyla
Nasılsan öylece gel, gel elinin aşkıyla
Semazene ruh veren, dergâhını seç de gel.

Necati çok özledi, vuslatını göreyim
Aydan parça yüzüne, ellerimi süreyim
Sana kavuştum diye, halden hale gireyim
Gönül kapım açıldı, öz yurduna göç de gel.

Necati OCAKCI
03.04.2023
ANTALYA