Şehir gibi sisli gözbebeklerin.Sesin rüzgarlı.Çok ağır ellerin tutamam.Çoğumu unuttum hem.Bir gemi gelir belki bu limana.Alıp götürür bütün yükümü.Kendimiziz çoğunlukla gerçeklerle aramızdaki duvar.Yaralarımız tarif ediyor adreslerimizi.Niyetim ufuklar göçüm kum saatinde.
Bir fısıltıya teslim zihnimin burçları.Gökyüzünde bir şeyler eksik bendeyse fazla.Kendime dair tahminlerim var.Ayrılık hem eksiltir hem arttırır insanı.Nasıl değiştirir tam bilinmez.Her şey daha da bulandığında can veririm kollarımda. Gökyüzünü frenleyemiyor reşit dizelerim. Daha sahici gelsem de her geçen gün kendime yüzünden yaralar sarkan hikayemle
Günahlarım içten ikiyüzlü tövbelerim.
Ben İsmet Özel, şair, kırk yaşında.
Her şey ben yaşarken oldu, bunu bilsin insanlar
ben yaşarken koptu tufan
ben yaşarken yeni baştan yaratıldı kainat
her şeyi gördüm içim rahat
gök yarıldı, çamura can verildi
Devamını Oku
Her şey ben yaşarken oldu, bunu bilsin insanlar
ben yaşarken koptu tufan
ben yaşarken yeni baştan yaratıldı kainat
her şeyi gördüm içim rahat
gök yarıldı, çamura can verildi



