Gizliden Şiiri - Melike Cakmak

Ben kendimleyim , kendi başıma.
Bir çok ıslak parmak , hassas sevgiler geçti tenimden.
Yine de herkes yüzeyden , kıyıdan , köşeden ...
işlemedi öteye.
Bakir topraklarım
senin ayak izlerine , sinmek telaşında.
Ne çok kalabalık var , bense
Ayrı bir rüzgarın esrarına kapılıveriyorum ,
Bir başka tadı seziyorum varoluşunun doğasında.
Avuçlarını bana uzatan herkesçe , bencil biriyim ;
Oysaki bünyem senin havana alışık
Gözlerinin Perdeleri ardından ,
Asla göremeyeceğin kadar cömert biriyim.
Düşlerin bile korkaktır dokunamaz saçlarıma,
Koklayamaz, yasaktır çünkü.
Okyanus bataklarından gizlenmiş
düş kokulu topraklar,
imkansızlıklara cömerttir .
Yalnızlığımın hiçbir tonu bozulmasın istediğimdendir
Binlerce fırtınayla bezendim
Gizliden , seni bezedim damarlarımın rengine ..
Parlak bir ateş yükselir , sen ve benim tenimden
Dönüp dolaşıp aynı ağaçları , adayı savurur .
Zirvelerine kadar yanar dağlar.
Kim bilir ? Kasvetli fırtınanın ardını .
Ben, kendimleydim , Kendi başıma
Seninleyken de.