Gizli Saklı Sessizce Şiiri - Devrim Öner

Bir bankta oturuyorum
Düşüncelerim zihnimden akıp giderken
seni hatırlıyorum sevgilim
Güneşin denize yansıttığı yaldızıyla,
kulağımda çalan Serçeyle,
gizli saklı sessizce seviyorum seni
kimsecikler görmeden.

Önümden insanlar geçiyor
Hava ne kadar güzelse
sana olan sevgim bir o kadar yoğun
Seni düşünüyorum sevgilim
Kalbinde hangi hayırsızın teki vardır kim bilir?
Kime yanıyorsundur bu denli?
Bu kadar kime yanıyorum ben?
Sana yanıyorum sevgilim
belki gözlerinin önünde, belki kuytu köşelerde
İkimiz de yanıyoruz sevgilim
gizli saklı sessizce.

Aramak istiyorum
bir yandan seni bekliyorum
Ben seni hep bekliyorum sevgilim
Elimdeki beyaz güller,
zarflar içinde o mektuplar,
seni hatırlayınca gelen o yaşama hevesimle
Seni istiyorum sevgilim.
Gizli saklı sessizce seviyorum seni
kimsecikler görmeden.

Bırak dokunayım sana
İyileştireyim seni, öpeyim yaralarını geçsinler
Aman geçip gitsin seni ve beni üzenler
Yollarına taş bile olamayacaklardandır,
sana verilmiş vakitler, verilmiş ümitler
Biz, biz olalım sevgilim
Sen ve ben olalım sadece, bir de kediler olsun
Gizli saklı sessizce sevelim birbirimizi
kimsecikler görmeden.

Beni anlamak çok zor değildir.
Beni çiçekle, kalemle, bir müzikle anlarsın.
Ben seni de anladım;
çiçekle, kalemle, müzikle.
Fakat ben bizi anlayamadım sevgilim
Bizi hiç kimseler anlayamadı
Sana sarılırken, omzundan koklarken,
kurumuş terini silerken, gözlerine bakarken
Kimse anlamadı, kimse fark etmedi.
Gizli saklı sessizce sevdim ben seni
Kimsecikler görmeden