Gizli Mekan Şiiri - Yusuf Bozkaya

Derdimi kederimi paylaşan mekân,
Aklıma geldikçe o güzel günler.
Maziye geçmişe dönüyor insan.
Hiç bitmeseydi o güzel dünler.

Yeri geldi çocuktum yeri geldi delikanlı.
İçimde hep orada yaşananlar.
Oluyor gözlerim yaşlı ve kanlı,
Derdimden sadece gizli mekân anlar.

Gidiyorum yine soğuk bir akşam.
Hissediyorum içimde hava çok soğuk.
Korku ve ürperti veriyor akşam.
Donuyor içimde aldığım her soluk.

Gelince o yere korkularım başlar.
Bu korkuları anlatmaya kelimeler yetmez.
Gelir oraya yabancı yabancı başlar.
Korkularım beni yolumdan etmez.

Dertliyken kâbus gibi o uçsuz karanlık.
Ölüme gider gibi gidiyor adımlar.
İnsanı korkular sarıyor anlık,
Geliyor üstüme gölgeden adamlar.

Kurarım orada türlü türlü hayaller.
Olur, bir an derince sessizlik.
Uzanıverir yabancı yabancı eller.
Bozuluverir bu güzel eşsizlik.

Gidiyorum. Elveda. Ey gizli mekân!
Gidiyorum ama gözlerimde nem.
Gün gelir hatırlanıverir o an,
Elveda. Artık bu son dem...

19–01–2008