Gizli Ezgi Şiiri - Ahmet Nejat Alperen

Geceden süzülen bir melodi gibiyim,
Adını andıkça ürperen bir iç çekiş...
Rüzgâr bile bilmez neyle doldu yüreğim,
Sensizliğe yazılmış bir sessizlik mektubuyum.

Ay, yine camımda bekler beni seherde,
Bir dua sarkar usulca yıldız perdesinden.
Seninle yanmışım bir ömrün her yerinde,
Küllerim savrulmuş zamanın izlerinden...

Kırılmış bir saatim içimde her an,
Zaman senden sonra bir yankı yalnızca.
Ne adını unutur dilim, ne de ferman
Çıkabilir kalbimden, suskun duvarınca.

Sen mi vardın, yoksa ben mi düşmüştüm sana?
Bilemem… Aşk, çoğu zaman sorusuz bir yoldur.
Bir iz bıraktın ya bak, rüzgâr esse de hâlâ
Adını fısıldar durur içimdeki korudur.