Gizli Düşmanı Şiiri - Veysel Şimşek

İnsan bedeninde maskeli düşman,
İçmeyen bir pişman,İçen bin pişman,
Çeler aklın buna basit alışman,
Atamam cebimden gizli düşmanı.

Ekmek parasını zehire katan,
Ağızdan,burundan garipçe tüten,
Bu mereti içen farkında zaten,
Bir türlü atamam gizli düşmanı.

Kağıt sarmalı tütünden icat,
Akıl laf anlamaz buna ne hacet,
Sıkışan bunalan eder müracat,
Farkında olmadan gizli düşmanı.

İnsanı kendine bağımlı kılar,
Unutulmaz pembe duygular salar,
Saati gelince kapını çalar,
Çekersin içine gizli düşmanı.

Olmayınca köşe bucak arardı,
Elinde tabaka bol bol sarardı,
Veysel dedesine bunu sorardı,
Bilmezdi o zman gizli düşmanı.