Gerçekten hayret ediyorum, dostlarıma ne oldu?
Ben karanlıktaydım,ama onlar ortada yoktu.
Koşuşuyordum şu dos'tan bu dosta ama nafile,
Tek,tek kapılar suratıma kapanıyordu; Doslarım kaçıyordu benden,
Ben'se onlara doğru koşuşuyordum inadına ne fayda.......
Karanlığın ortasında kala kalmıştım artık güneş açmayacakmıydı:
Bana elleri uzanmıyordu doslarımın oysa onlar aydınlıkta yanımdaydılar,
Aman Allahım noldu bana insanları böylemi tanıyacak'tım;
Çaresiz çırpınır'ken karanlıkta, ümidimi yitirmiştim,artık güneş doğmayacaktı, ilk düşündüğümle kalmıştım yani rabbime yalvarmakla,ellerim semaday'dı bir ümitle tekrar,tekrar yakardım Allahıma yorulmuştu ellerim,kendimi
Kaybetmek üzereydim,dost bildiklerim benim'le görünürken karanlıkta neden bana ışık tutmuyorlardı.Bahaneleri şuydu sana ışık tutmamızı Allah istemiyor'du. oysa kendi nefisleri için yanlışlıkları meşru sayıyorlardı.
Allah cc sesimi duyuyordu; bana bişey anlatmak istiyordu gerçek dosların kim olduklarını,onlara doğru yürüyor'ken bilmiyordum gizli dostların olabileceğini, tam uçurum'dan düşüyor'ken iki gizli dost ellerimi tutmuşlardı,ben onlara ellerimi uzatmamış'ken; onlar kimdi biliyomusunuz?
onlar ilçemizin en samimi insanların'dan, Sülüyman Biregen ile Rahman,
Fidan'dı. yani benim gizli ve gerçek dostlarım.........
,
Kayıt Tarihi : 23.1.2009 20:25:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Gizli ve gerçek dostlar gerçekten yıldızlar gibi karanlık'ta çıkıyorlarmış bunu öğrenmiş oldum.slm gerçek dostlar
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!