Gizli Buz Şiiri - Sıtkı Sezgin Ergün

Dondurucu soğuktu o gece elim dışarıda sadece tutmakla meşgul ateşli bir aygıtı.
Yürümek saçmaydı kaymak en uygunu ve kaymak gibi yollar beklememişti ateşten adımları.
Toplanma vakti gelmişti hayalet vadisinde ve tek bir saçma saniye fazla yapay ışığında sahte bir baharın.
Hızlı ve dengesiz, dingin ve aceleci, saçma ve bir o kadar mantıklı adımlarla gerçek bir festivale,
Ne yazık ki sürünmem gerekti, hayat yansıdı emir koyanların kitabından.
Yüz üstü düştüm yolda dondu kanım, yine tuzak kokusu doldu beynimin lobuna.
Engellendim festivale son yokuşta, engelli olan vücudumun bir parçasıydı sadece.
Gizli buz koymuşlardı ayaklarımın altına, gizli olan ampülümsü yaratık hangi çağdan acaba?
Diğer parçam girdi devreye ilahi bir güçle ve süründüm dostlarımın hayalet kostümüyle,
beni ve inatla sürünenleri bekledikleri ay ışığı festivaline.