Gizli,,,,,,,,,,,,, Şiiri - Yorumlar

Aşka tutuklu kalmak.... Güzellllllllllll

Sevgiler Kaleme

kutluyorum şiirive şaiiri 10+ saygılarımla

Aşkın narına açıyorum hayal bahçemi
Ürkek bakışlarım takılıyor gözlerindeki yemine
Susuyorum
Üşümüşlüğümü unutup
Karanfiller açan ellerine sığınıyorum.
Şefkatin dokunuyor kalbime
Avuçlarında bir ömür
Tutuklu kalıyorum.


ne güzeldi can..

çok güzel bir anlatım,aslında şiir başlığındaki gibi o kadar da gizli değil gibime geliyor,

tutuklu kalışlara gelince bunlardan kaçışımız hiç olmayacak galiba,tam özgür kalıyoruz derken,avuçlarda yada bakışlarda tutuklanıyoruz..

kutlarım

Ne zaman seni unutacağım desem kendimi kaybediyorum.Seni unutmak ne mümkün(!)Seni değil unutmak,unuttuğumu düşündüğüm gün ölüyorum…İşte sevgili “seni sevmek “adlı filmin fragmanını izliyorum “ben” sinemasında.Gözlerim doluyor,ağlayamıyorum.Susuyorum
Üşümüşlüğümü unutup
Karanfiller açan ellerine sığınıyorum.
Şefkatin dokunuyor kalbime
Avuçlarında bir ömür
Tutuklu kalıyorum.


ve diyorumki....o güzel yüreğin keskin kalemin hiç susmasın hep yazssın....sevgilerimle can dostum.....

Seninle uyandığım her güne
Şiirler adıyorum

Kutluyorum , sonsuz saygılarımla...

Öyle bir teslimiyet var ki sevgiliye, ne olursa olsun,
nasıl olursa olsun, neye varırsa varsın, kapatıp gözlerini, uzatıp ellerini, tüm benliğiyle ona doğru...
Tâ ki, gözlerinde kaybolana kadar... Her şeyden soyutlanmış... YALNIZ VE YALNIZ O...

Okumaya doyulmayan muhteşem bir şiir yine sevgili Zeynep Hanım.
Bu yürek, bu sevgi dolu yürek, en güzel sevgilerle, ilelebet sevilmeyi hak ediyor.
Dilerim ki, en güzel mutluluğu bulun, ve yaşayın bir ömür...
Gönülden kutlarım. Sevgilerimle... Hâlenur Kor
Tam puan.

Teşekkür ediyorum değerli Hocam..Yorumunuz her zaman ki gibi şiirimin önüne geçmiş...Sevgim ve saygımla bu muhteşem yoruma ve değerli kaleme...

Yaşamda kalabilmiş olmak yetmiyor bizlere.Mutlu olabilmek için gereksindiğimiz şeyler var. Bunun karşıtı söz konusu olsaydı Nazi baskısından kaçıp yaşamda kalmayı başarabilmiş olan Horklheimer da Adorono içinde bulunduğu yeni koşullara rıza gösterirdi.

İnsanın ‘içindeki insanı’ kurtarması için galiba kendini başka bir olguyla tazelemesi gerekiyor.

Şiirini kuran Zeynep Nilgün aşk’la özdeşleşmenin kaçınılmazlığına vurgu yaparken her ne değin ‘Gizli’ başlığını atmış olsa da ;yeniden inşa edilişinin her evresini de kare kare yakın plana getiriyor.
Seven insanın kendi sevinciyle yaşamını paylaştığı yüreği tanımlayış bu .Bitmek tükenmek bilmeyen gelecek zamanlara asılma arzusuyla doluyor dizeler…


İlk harfiyle öteki sözcükler,ilk sözcükle öteki dizeler çatılıyor .Böylelikle büyüyor ben’in var saymayı kaçınılmaz kılan gerçekler!

Ortak sevinçlerin meltemine kendini kaptıran bir ses yankılanıyor şiirde.
Aşkın nesnesini kutsamaya dönük gerçeklerin imgeleri var şiirde.Ve gerçekler temeline oturtulmuş güzel duyuşların zaman büyümeleri…

Kişiyi kendine çağıran ,diğeri aslında ‘benim’i ansıtan ender yazmalardan ,eşsiz aidiyetliklerden en önemlileriyle dolu dolu bir öyküler geçidi aslında :

‘’
Üşümüşlüğümü unutup
Karanfiller açan ellerine sığınıyorum.
Şefkatin dokunuyor kalbime
Avuçlarında bir ömür
Tutuklu kalıyorum.’’

Hiç tükenmeyecek olan bir arzulayışla Şair’in şiirine teslim ettiği bu sonsuzluk içinde büyüyen aşk gerçeği böyle bir finalle noktalanırken,bir okur olarak Şükrü ERBAŞ’ın Bağbozumu Şarkıları adlı kitabındaki :

‘’doğan ve batan günden öğrendim
Sevgilim
Önce ölümden
Sonra senden doğdum ben…’’

Dizelerini anımsadım.

Anladım ki haz duygusu açlıkları böyle elit şiirler dikilerek ortadan kaldırılabiliyor.
Şair kumaşı bu olsa gerek! Şiir terzisi böyle olunuyor demek !

Kozmogonisini yarattığın bu şiirde sevi var edilişlerinin yanı sıra büyük eşlikçisine içinde ne varsa boşalttığın için ellerine/yüreğine sağlık Zeynep Nilgün.


Erdemle…

Senin olsun bitanem:)