Gizlenmişti melunlar, boyaların rengine;
Kimi davul olurdu çaları hep dengine.
Adanmış ömürleri, boş hayaller peşine;
Kimi şöhret ararken, boş verirdi işine.
Giderlerdi her zaman, bir melunun ardında;
tozlu bir şemsiye durur
çatı katındaki odanın
kuytu bir köşesinde
kumaşındaki eski yağmurların
hüzünlü kokusuyla
Devamını Oku
çatı katındaki odanın
kuytu bir köşesinde
kumaşındaki eski yağmurların
hüzünlü kokusuyla
