Gizlenmişti melunlar, boyaların rengine;
Kimi davul olurdu çaları hep dengine.
Adanmış ömürleri, boş hayaller peşine;
Kimi şöhret ararken, boş verirdi işine.
Giderlerdi her zaman, bir melunun ardında;
Hayatta ben en çok babamı sevdim
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Devamını Oku
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
