Gizemsiz Şehir Şiiri - Levent Karataş Te ...

Silikleşen görüntüsüzlük vardı akne misali akmıştı bir kere
Oralarda biryerde girdap olurcasına yer edindi sustu yel oldu
Gonca edasında el değmeden biçare divanenin dokunuşunda
Moda girmek için tüm doğallığıyla tastamamdı noktalı ayşegülle

Yaşaran gözlerinin içi ilhamın gölgesinde uçmuşca gözyaşı taşıydı
Gergef işleyen hanımefendiydi sanki görünen zamanların kimsesizliğinde
Israr edemeden davetkar bakardı insanların gözlerindeki kımıltısız olana
İlk önceleri hayattı onun derdi sonraları hayatın içinde yaşanılan oldu bir kere

Yığınları oluşturmuştu engin denizlerin derinliklerinin girdabında güzel olsun diye
Sonra sonra hayal meyal atıklarını atar diye beklediğimiz anlarda lebi deryaydı
Unutulmayandı yattı desti kırıldı akan su buhar oldu içindekileri alabilene söz oldu
Edilgen zamanı oldurturcasına edalı hareket edecek gibi durmaklı oldu yakıldı köz oldu

İçsel sevgilerinde devasa görüntüleri süregelen haykırış nidasıyla veryansın demekliydi
Cevabı beklemekli duruşunun özlemlerinde koridorları var edercesine hücreleştirdi
Nerden zahirlik demeye hacet bırakmadan saydı döktü hiç olanı doğurdu sayfa oldu bi kere
Toprağa dokundu toprağın içinde fışkıran filizlerin yarınlar olabileceği geldi aklına

Temas etmek istedi yaşattığı güzel olan tüm hissiyatsız yaşanan doğurgan dünyaya
Aklının tel tel olduğu anlarda böldü çarptı çarpıldı tutuldu ikbalinin erdemi olalım diye
Demlendi süresiz adım attı düşünürken ağladı bölük bölük yaşadı sonra sonra düşledi
Yaşamaktı belki hayata bağlayan lakin bölük pörçük gizemsiz şehirdeydi sahipsizce