Gizemli yazarları okuyacağım

İki saatlik yolculuk çekilmiyor, boş boş otururken
Çekilmiyor her gün belediye otobüslerinde,
Başkaları, güzel gözlerde derinliklere inerken
Ben de, yormayacak bir kitap alıyorum elime
Okumaya başlıyorum, koltuğa bir güzel yerleşince.

Akşam dönüşleri yorgun oluyorum,
Okur gibi yapsam da, okuyamıyorum.
Okusam da anlayamıyorum…
İlginç konuşmalar duyuyorum,
İnsan ne ararsa onu bulurmuş,
O uğultuda ben de ilginç konuşmalar yakalıyorum
O zaman, antenlerimi açıp konuşmaları dinliyorum.
Yüksek sesle konuşanlar, çok bildiğini sananlar,
Daha çok da, hayat hikayesi anlatanlar…

Fısıltılı konuşmalar daha ilginç,
Gizemli şeyler, ilgimi çeker oldum olası,
Hemen o yöne döner antenlerimin rotası…
Aziz Nesin veya Nazım Hikmet’i görünce elimde,
‘’Bu yaşa gelmiş daha yeni okuyor şu kitabı…’’ diyor biri ötekine
Utanç içinde eğiliyorum önüme, yüzüm pembe pembe…

Adamlar, bir ömre o kadar çok şey sığdırmışlar ki
Oku oku bitmiyor kitapları…
Bizim okumaya yetişemediğimiz kitapları,
Onlar nasıl yazmışlar ki?

Onları okumak da yetmez ki,
Daha ne çok yazarın sırada daha ne çok kitabı
Konuşmaları duyunca utanmamak mümkün mü?
İster istemez anlıyorsun,
Görünce insanların yüzündeki tebessümü
Otobüste herkes bu kitapları okuyup bitirmiş de,
Bir ben kalmışım,
Yaz tatilinde ders çalışan öğrenciler gibi…

Gözler üstüme dikilince morardım.
Ne diyebilirim ki!
Bu yaşa gelip okumamak bu iki ünlü yazarı
-ya da gözden geçirmemek diyelim kendi hayatımızı-
Tanımıyoruz demek, kendimizi, halkımızı ve ülkemizi
Ama bunların yazdıkları bize yabancı mı? Hayır!
Nedir onların farkı?
Onlar! Suçlular,
Biz, deryadan habersiz yüzerken deryada
Tutup saçlarımızdan çıkarıyorlar dışarıya
Ve suyun ne kadar önemli olduğunu anlıyoruz hayatımızda…
Bilmek, mutluluğa atılan en büyük çelme
Bu yüzden, çok şey borçluyuz bizi mutlu etmek isteyenlere…

Bazen kalbimin çarpmasına neden olan yazıları seçip
Okutmak istiyorum arkadaşlarıma…
Okumaya başlayınca, heyecanlanacağını,
Onun da kitapları sevip okuyacağını sanıyorum
Pırıl pırıl parlayan gözlerimle tepkisini bekliyorum
Dudaklarını kıvırıp, yüzünü buruşturarak,
‘’ amannnn, hep bildiğimiz şeyler bunlar’’ deyişini duymak…
Bütün umutlarımı söndürüyor aniden,
Demek ki buymuş diyorum ‘’En zayıf yerden vurulmak’’
Onları okuyan yoksa, beni kim okuyacak?

Derin derin düşünüyorum…
İnsanlar dil balığımı? Mırmır balığı mı?
Onlar mı, sudan çıkarmadan başını kuma sokuyor,
Ben mi insanları hiç tanımıyorum?
Anlıyorum! Anlıyorum, yine ben suçluyum.
Bundan sonra, hiç adı duyulmamış yazarları
Hiç anlaşılmayan dilleri ve kitapları okuyacağım.

Dinleyecekler ama anlamayacaklar! Olsun
‘’vay be ne derin adammış! ’’ diyecekler bana
Olacağım bir gizem baba…
Ben de bir tüy gibi uçup yükseleceğim
Tanrılara…