Gizemli Bulutlarda İki Resim...!!!

Küçücük bir çocuktum o zamanlar...
Baharın gelmesiyle birlikte, köyün karşı yamaçlarında bulunan yaz evine taşınır, sonbaharın bitimine kadar orda kalırdık.
Tek gözlü topraktan yapılmış,
küçücük bir evimiz, önünde göl,
gölün başında şeftali ağacı vardı.
Dedem, ninem, annem ve üç kardeş...
Evimiz küçük ama gönlümüz çok büyüktü.
Altı veya yedi yaşına kadar, hala özlemini
çektiğim çocukluğum burada geçti.

Kokusuna hasret kaldığım
sıcaklığını doyasıya içime sindiremediğim babamı, henüz bir yaşında kaybetmiştim.
Ne resmi vardı ne de gözümde canlanan bir anısı. Ninem "baban gitti gelecek" diyordu ama çocuk aklım buna ermiyordu.
Eti tırnağından söken, sevgileri linç eden, adına ölüm” denen bu göçü çok sonradan anladım.

Geceleri ninemle birlikte evin önündeki şeftali ağacının altında yatardık.
Gökyüzünün gizemli seyrine hiçbir zaman doyum olmazdı.
Ninem bulutların arkasında babamın olduğunu ve bir gün çıkıp geleceğini söylerdi hep.
Gökyüzünü birlikte izler, gizemli bulutlarda,
gözümde resimler canlanır ve bulutların arkasında babamın olduğunu düşünürdüm.
Babamı her aklıma getirdiğimde gökyüzüne dalıp dalıp giderdim.
Beyaz bulutlar gidince içim titrer,
hüzün çökerdi gözlerime...

Bulutlar ve ben...
Özlemlerin vuslatı! Kimsesizliğin ayazı!
Yemyeşil kırlar uçsuz bucaksız...
Bir de bulutlar vardı;
Mavi bulutlar,
Beyaz bulutlar...
Bulutlarda şekiller vardı,
Bulutlarda iki resim...

Bir tatlı koşuşturmaca başladı günlerden bir gün. Annemin telaşı daha bir başkaydı,
yarın bayram olduğunu söyledi...
Ama hangi bayram!!!
Çocuk yüreğimin coşkusuyla yarının heyecanı sardı içimi...
Sanki bayram olunca babamın geleceğini düşünürdüm.
O gece, bir başka güzeldi.
Gökyüzünde bulutları arıyordum sanki.
Bulutlar yıldızlara bırakmıştı gökyüzünü... Babamı alıp gitmişlerdi...
Evet bayramdı o gün!
Gün boyunca hep uzaklara dalıp gitti gözlerim...
Hani içi titrerken bir çocuğun, korkar
üşür üzülür ağlar ve koynuna sokar ya ellerini...
Bende gün boyunca öylece bekleyip durdum...

Ne zaman “bayram” dense
Bir körük yelpazelenir içimde,
Tozu gözümü yakar, közü yüreğimi.
Bir hıçkırık takılır boğazıma, kelimeler titrer
Titrer yüreğim...
Bir yerde sevgiler ağlar benimle.
Bulutlar ağlar...

Nasıl anlatılır bu özlem bilmem, bir özlem ki, yüreğimde kor yangını, her gün biraz daha tutuşan ve yangını biraz daha büyüyen…
Yine aynı yerdeyim, gizemli bulutlar ve bulutlarda iki resim...!!!

07/06/2020-ELAZIĞ