Gizem Karaca Şiirleri - Şair Gizem Karaca

Ben seni karanlık bir gecede,
Sisler tepeye dağıldığında,
Güzel bir ay ışığı altında sevdim adam.
papatya yerine sigara kokan ellerini,
Saçlarıma hiç değmeyen parmaklarını sevdim.

'Nazım Hikmet'i sevin' derdi, henüz lisenin ilk yıllarındayken edebiyat dersime giren bayan karakter. Adını çıkaramıyorum şimdi ama aklımdan çıkalı çok oluyor. Nazım Hikmet'i sevemedim belki ama seni sevdim. Belki de seni Nazım Hikmet yaptım ve  sana hayran kaldım.
Ah sevgilim!
Ben sana hayran kaldım.
'Neden öldün Nazım' diye bir şiirinde başlamış Pablo Neruda. Aynısını sana yazdım. Sana bir gül çelengi yaptım. Ruhuma sattım sonra senin ruhuna taktım.
Sevgilim.
Ah sevgilim!

Ha ölüm bana gelir
Ya ben ölüme giderim
Kapı çalar, açarım.
Ecel gelir.
Uçurumdan atlarsam sen tut beni.

Küfür etsen küfürlerinden öperdim seni.
Velhasıl kelam, bana tek laf ettiğini işitmedim.


Gizem KARACA

Bilekleri kesilmiş ceset misaliyim.
İşte öyle bile ölüyorum sana.

Tanrının günah yazmayacağını bilsem, içimde senin için öldürdüğüm cesetleri bir bir yakardım uçurumun ucunda. Ve uçuruma bir adım kala, hasretinden atlardım.


-Gizem KARACA

İzmaritlerim cesetleşiyor git gide. Aklıma üşüşüyorsun ve ben bir sigara daha yakıyorum.

Zaman akarken damarlardan,
Bir rüzgar esmeyi bırakır aniden
Benim adım nisyan
Sessizlik de utanır kendi halimden.

Akarken zaman damarlardan,

Bilinmeyen bir kadınım senin için,
Ve bilmen için beni,
Sana mektuplar yazmam gerekir mi?
Duyar mısın okuduğunda,
Satırlara binen sessizliğimi?

Sen,
Seni yazmak,
sana yazmak nedir bilir misin?
Bilir misin kelimelerin lügattaki zorluğunu.
Otobanda yol alan arabanın aküsünün parçalanması
Ya da yemek yerken çatalın boğazına takılması gibi.