Zıp zıp sonatini acemi piyanistin
Sesini getir bilmem kaçıncı baskı hayatından
Senin yüzün bir gül gibiydi yaprakları çürümüş
Yavruağzı bir gonca
tenin tiner çatlağı
Ruhun tren tıkırtısı ritminde
Başlangıçlar korkunç gibi görünse de
Bilirsin umut verir insana
Zaman nankör gelse de söylensek de
Ürkütmez bizi o kadar
Hayat sahne dersin ya da bir senfoni
Bahaneler bulursun yaşamak için
Ada Vapurunu kaçıranlar için...
Aşk?
İki çocuğunu dizinde uyutan anneye mi
yoksa sevmekten yorulan kendime mi ait?
ülkemin yalnız ve güzel çocuklarına...
Bir tiyatro koltuğunun içine gömülü bedenim
İlk karanlığı o zaman gördü
Ve kapkara bir bakış aşkı buldu
Senin sesindi
Yüreği bayat aşklar çoktan tedavülden kalktı
Dindi korkusu geçmişin
Düşlerin mi bitti yoksa
Senin sesindi sevda
Kokuşmazdı özlemin
Ne olacağını bilmeden ilerliyorum.
Kim öle kim kala.
Hayal kahramanlarım yetişmiyor artık.
Kim çekip kurtaracak beni bu beyin yorgunluğundan?
Aşk bana doğru gelmiyor kaçan kovalar misali.
Özledim kimsen neysen gel artık...
Günün birinde
Aynalara onuruyla bakabilmesi için insanın
Bugünden silmesi gerek dokunabildiği her hüznü
Gözlerinden ve ellerinden bu toprağın çocuklarının
Büyüyen bir gölge gibi soğuk
içimizde tanrıvergisi bir hüzün
Kanatsan da kalıyor, söksen de deşsen de
ben, gece ve bu gölge
Bekliyorum
Biri gelecek...
Sen güldüğünde
Bir güldüğünde
Yalnızlığımı çalıyorsun
Ve ben nedense hala sana
Vade farkıyla ödüyorum cebimdeki tüm bozuk yoklukları
Kırışık teninde köpürtür maviliğini İstanbul
Bu şehre en çok rakı yakışır alaturka kıvamında
Sahilleri kuşatılmış olsa da sonradan görme mekanları
pahalı arabaları
ve molozlarıyla
bir sabah sevgilinin özlemiyle koştururken Beşiktaş vapuruna
-
Mustafa Evci
Tüm YorumlarO'nu tanıyın, sözün gücü ve kudretine inanıyorsanız eğer...
Ki ben bunu yapacağım...