Gizem Bilgin Şiirleri - Şair Gizem Bilgin

Etim kopuk
Etim soğuk
Etim korkaktı

Avucumdaki ter gibi ucuz

Sokak lambaları aydınlatır geceyi
Sokak karanlıktır oysa
Buz gibi İstanbul gecesi
Sokak lambaları ısıtmaz elleri

Gün öleli saatler oldu

Hangi güne baksanız
içinizde daha fazla zamanlar arıyorsunuz.
Dünyanın en güzel geceleri için fazla yorgunuz,
uyuyakalmak zamanı şimdi...

Bir acı geçiyor şehrimden
Kendi gidip gölgesi kalıyor insanlara yalnızlığın
Kim daha çok kanatıyor içini ki akmıyor bu gözyaşları Halice
Bu korku ve bu bıçak darbeleri hergün vurulan sırtımıza
Ve büyüdükçe büyüyen yoksulluğu içimizdeki
Neden kimse bakmıyor birbirlerinin gözlerine

Her dokunuşta
Her şefkatte
Rıhtımda
Dolmuş camından izliyorum gidişini
Elime tutuşturduğun eski sözcükler
Ve eski bir şehir kalıyor

Geceyi bekleyecek gibi ellerim
Tutuksuz hükümsüz kaldın geçmişimde ama kim affetti bilmeden
Seni unutmaktan da zor anlamak ve algılamak
Her aşkın kendi geçmişini sildiği gibi
Yitiyorsun sen de herkes gibi
Gün gibi

Hiç dalga geçmedim yüreğinizle
Yaptığınız, küstüğünüz, çözdüğünüz
hiçbir aşka gülmedim
Ben sizden, bestesiz, ağıtsız aşklar da istemedim
Hep dört üçlük ritmler yarattım aşk için
Çünkü o zamanlar sokaklarda darbuka çalan çocuklar vardı

…
Gittiler
arkalarında
Silik kadın yüzleri

Gittiler

Bugün güne bomboş bir anlam yükledim
Beklemekten belki ya da gelen sürpriz bir tatilden
Zaten yüzüme baktım sabah güzeldim
Tıpkı İstanbul gibi bembeyazdı ama güzeldim
Ve niye ise yüreğim çok daha güzeldi
Burada

Tut beni… elim avucum kan!
Kıçına tekmeyi basmadan bu korkuya
Bu türküde bitmeyecek
Bu acı da…
Gitme!
Uyuma!