Kıyılar boşalmış, insansız, metruk.
Gezinirim amaçsız, yersiz kaygılarım.
Uğultusu rüzgarın kulaklarımda;
ne yapsam huzursuz.
Bir tuhaf alaca kaplar ortalığı,
içimdeki kandil sönmüş,
her yan ışıksız.
Ben artık yalnızlığın ilmik ilmik
dokuduğu gösterişsiz bir kumaşım.
Herkesin üzerinde görülen
garip bir giysi gibi dolaşırım.
15/12/2004
Gökhan OflazoğluKayıt Tarihi : 15.12.2004 04:58:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!