Gıyabımda Vurdular Şiiri - Bayram Tunca

Kimi ağzımı, kimi gözümü yumdu
Kimi dilimi, kimi ellerimden tuttu
Biri hakim, diğerleri savcı oldular
Beraber olup, gıyabımda vurdular

Yaram kabuk bağlamadan vurdular
Onca düşman varken beni buldular
Aleyhte, hakim/savcı/cellat oldular
Hep birlik olup gıyabımda vurdular

Davacı olsam kimi kime şikayet edem
Dostken arkamdan vurdular ne edem
Utanmadan da gelip hal/hatır sordular
Düşmanlardan ziyade dostlar yordular

Ya Rab şikayetimi anca Sana yaparım
Sen sahip çıkmazsan, ben ne yaparım
Ne olur ya hakkımı, ya da şu canımı al
Yoksa, kalmadı artık dayanacak bir hal

Kalmadı artık tutunacağım bir dal kolu
Kardeş kardeşin kuyusunu kazar oldu
Kardeş kardeşine bir posta satar oldu
Kardeş kardeşe çelme madik atar oldu

Dertlerim bir iki değil katar katar oldu
Evvel böyle değildi, şimdi bize ne oldu
Kardeş kardeşin etini dişler/şişler oldu
Kardeş kardeşe çelme madik atar oldu

Doldu artık doldu, yetimin çilesi doldu
Doldu artık doldu, yetimin sabrı doldu
Yetim, yoldu artık, yoldu, saçını yoldu
Hani! bu yol, güzel ve doğru bir yoldu

Yol doğru yoldu, fakat yolcular bozuldu
Bu şiirimi okuyanlar belki biraz bozuldu
Ben de istemezdim böyle bir şiir yazmayı
Ama, kardeşlerim mecbur ettiler yazmayı

Yazmakla, Bayram bir suç işlediyse eğer
Sebep olana verilse, en ağır ceza değer
Düşman varken, niye bu şaire dişlediler
Bir vebalı gibi niye bu yetime dışladılar

Bayram Tunca