Gittin, Yittim Şiiri - Özleme Açılan Kapı

Sen gittin, ve ben ardında kalan boşlukta kayboldum,
Yolumu bulmaya çalıştım,
Ama her adımda biraz daha uzaklaştım kendimden.
Gözlerinle aydınlanan yollar,
Şimdi karanlık bir uçurum gibi,
Adını her anışımda yankılanıyor sessizliğimde,
Ama cevapsız, ama ıssız.

Zaman durdu sanki,
Senden sonra geçen her saniye,
Birbirinin aynı, hiçliği hatırlatıyor,
Sanki sensizliğin içinde kaybolmuşum,
Bir varoluş, ama senin yokluğunla boğuşan.

Kalbimde senden kalan izler var,
Ama onları bir harita yapamıyorum,
Çünkü yolun sonu hep sana çıkıyor,
Ve sen yoksun,
Yoksun ki, ben de kayboldum seninle birlikte.

Her an seni arıyorum,
Kendimde, rüyalarımda, geçmişin gölgelerinde,
Ama buldukça daha çok kayboluyorum,
Çünkü seni bulmak demek,
Yeniden seni kaybetmek demek.

Ve şimdi sensizlik,
Bir deniz kadar derin, bir gece kadar karanlık,
Yüreğimdeki fırtına dinmedi,
Ne zaman dinersin bilmiyorum,
Ama sen gittin, ve ben kayboldum,
Sonsuz bir boşlukta, yalnızca seni bekliyorum.

20.12.2022