Duygular Şiiri - Özleme Açılan Kapı

İnsan, kalbine sığdırdığı o derin duygulara zaman zaman yenik düşer. Ne kadar güçlü olduğunu düşünürse düşünsün, sevdiği bir insanın hatırası aklına düştüğünde, duygularının kollarında savrulur. Bir ses, bir koku, bir bakış—her şey onu o geçmiş zamana taşır. Ve o an, ne kadar kaçarsa kaçsın, kalbinin kapıları ardına kadar açılır; sevdiği insan içeri girer, zihninde yerini alır.

İnsan sevdiğinde, hep iyiyi hatırlamak ister. Çünkü aşkın güzelliği, geçmişin tüm eksiklerini, kırgınlıklarını silip atar. Birini özlediğinde, zihninde onunla geçen en güzel anılar canlanır. O kahkahası, o sıcak bakışı, birlikte geçirilen anların ne kadar kıymetli olduğu... Zihnin her köşesinde yer eden bu güzel hatıralar, kalbin bir köşesinde saklı duran umutla birleşir.

Aklına her geldiğinde, geçmişe bir yolculuk yaparsın. O an, gözlerin dolar belki; içindeki boşluğu hissedersin ama bir yandan da o güzellikler seni ayakta tutar. Sevdiğinle paylaştığın anlar, hayatın en özel köşesindedir. İşte bu yüzden, insan sevdiğini düşündüğünde, içinde bir sıcaklık belirir. O sıcaklık, yaşanan her güzel şeyin bir yankısıdır aslında. Ve o yankı, insanı yaşama bağlar.

Bazen sevdiğin bir kahkahanın yankısı olur gecenin karanlığında, bazen bir şarkının nağmeleri arasında bulursun kendini. Her defasında aynı şeyi düşünürsün: "İyi ki sevdim, iyi ki onu tanıdım." İşte bu duygu, insanı yaşatan, yarına bağlayan en saf şeydir.

Sevdiğin kişiyi düşündükçe, onunla yaşadığın o iyi anılar, kalbinde büyür. Zamanın bile silemediği o anılar, birer yıldız gibi parıldar. İçindeki umut, sevginin gücüyle büyümeye devam eder. Ve bilirsin ki, insan, sevdikçe güçlenir. Geçmişiyle barışık olan kalpler, geleceğe umutla bakar.

04.10.2024