Gittin Ya… Şiiri - Adnan Durmaz

Gittin Ya…

Sen gittin ya
İpek bulutlar kaldı çul gibi
Tam da gülüşümün orta yerinde
Yüzümde boynu bükük bir gül kırgınlığı
Kalbim kanasın varsın
Beni koyup
Taşlaşmış bu ıssızda
Tanrıların terlettiği kul gibi
Gittin ya sen
Paçavraya dönmüş bir gök
Yıldızlar açmasın varsın

Dünya dedikleri yalan değil mi
Aşk ki gerçek kılar nafile ömrümüzü
Bir yüzü tırmanmak kan içinde kalarak
Meğer uçurummuş dağın bir yüzü

Sen gittin gideli gönlüm tarumar
Bir rüzgar gelir az sonra
Savurur yapraklarını ömrümüzün
Zamanın taş kestiği bir anda
Senden kalanlar
Ve hep aynı
Hangi yana yürüsem
Diz boyu hüzün

Kimseyi kırmadan yaşamak öyle
Bir kıyıda -olanla yetinerek
Nasıl olsa bir dehşet iklimi alabildiğine
Yoksul hakkı yiyene kin büyütmek yaramızda
Sevmek karıncayı çiçeği ve hayatı
Yalnızca haklı bir kavgaydı anlamı olan
Ve aşktı elbet bütün karımız
Üç günlük maceramızda

Sen gittin ya
Yalnızca bir kavga kaldı kalbimde
Yoksullar ve ezilenler adına

Bir gün ölürsün elbet
Yoluna aşk sattığın bir sarayın kuş tüyü yatağında
O zaman beni
Ve bir şarkıya benzeyen
Gülüşümün ucu yanmış kıyısını anımsa
Elveda
29.10.2005