Gittin/Sustum Şiiri - Gül Yazganarıkan

Derin bir boşluk, derinlerde seziyorum.
İçimi dağlayan bir garip his,
Kimsesizlik,
Özlem,
Ağlamak istiyorum,
Ne kadar da doluydu içim sevgiyle oysa, kollarındayken
Gittin!
Öylece bırakıp gittin!
Kısacık anlar mıydı bana ayrılan ömründen?
İçimde başlattığın yangını dindirmeden,
Beni bölerek gittin.
Dün gibi gittin, geçmiş bir ömür gibi
Gittin!
Öylece bırakıp gittin beni...
Nefesimi götürdün giderken,
Parçalandım, kırılıp döküldüm yürürken.
Dudaklarımda hala ıslaklığın varken
Ve
Ellerinden kalan yanık izleri tenimdeyken, gittin
Yine kayboldun, o kalabalık şehrin yollarında, kayboldun.
Neden kendini de almadın içimden?
Sökmedin kokunu tenimden?
Gittin!
Dudağıma dizilen bir yığın sözcük vardı oysa!
Bütün bir gök, yıldızlarıyla toprağa değmiş gibiydim, kollarında.
Sözcükler büyüyü bozacak gibi,
dudaklarını dudaklarımdan koparacak gibi,
Sustum...
Öylece seyrettim gözlerini,
Özgür bıraktım gözlerimi.
Benim yerime, anlatsınlar sana beni
Ama sen!
Gittin!
Aşk iki saate sığar mı zannettin?
Bir öpüş, bir dokunuş yeter mi?
güneşin dünyayı öpmesi gibi
Dudaklarımda izini bırakarak gittin.
Oysa ben yıldızları toprağa değdiğinde sevmiştim.

2004