Gittin,
Arkanda ağlayan çocuklar bıraktın.
Yıkıldı içinde barındığım şehir.
Sanki yangınlar yükseldi göğe.
Çığlıklar düşmedi kulaklardan.
Gittin,
Daha da derinleşti yaralarım.
Adeta bir daha görmedim güneşi.
Yollar paramparça oldu yokluğunda.
İnan dilim varmadı dualara.
Gittin,
Yüreğim ilk defa ayrılık gördü.
Bana yöneldi tüm acıların okları.
Bir eşkıya gibi kaldım ortalıkta.
Gittin, gökyüzü göğsüme düştü.
Bunu tüm benliğimle hissettim.
Kayıt Tarihi : 20.8.2024 06:11:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!