Mezarının başında ağlarken buluyorum hep kendimi
Sevgin ne kadarda yoğunmuş anlayamamışım
Artık ismimle seslenenlerin senin sesin kadar anlamı yok
Meğer ne tatlı telaffuz edermişsin ismimi
Anne gittiğinden beri biryanım eksik
Gözlerim arar hep seni
Her gün mahalleden geçiyorum
Kafamı kaldırıp balkona bakıyorum
Ahh keşke keşke diyorum
Sevgin nekadar yoğunmuş annem
Eksikliğinle yanıyorum.
Kokun en pahalı parfümlerden daha güzel
Eşarbın tülbendin bende kokluyorum
Saçların ipeklerden yumuşak
Hayallerimde öpüp okşuyorum
Tenin sıcacık bir ilaç gibi
Hastaları iyileştiren şifacı tipi
Sana kavuşsam da bitse bu hasretlik
Beklemek çok kötü Azrail ile savaşmak gibi
Fatih Akçe
Kayıt Tarihi : 9.12.2024 23:17:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!