Gittin Benden Şiiri - Celal Bahar

Öyle bir gittin ki benden,
Köprüleri yıkıp, kapıları çarparak,
Günahıma girip, ahımı dahi alarak...
Artık istesen de gelemez,
Pişman oldum bile diyemezsin...

Öyle bir çıkışın vardı ki gönlümden,
Tüm güzellikleri yakarak,
Bulutları ağlatıp, şimşekleri çakarak,
Artık istesen de dönemez,
Bir daha yüzümü bile göremezsin...

Sen aşkımı öyle bir öldürdün ki yüreğimde,
Sırtından defalarca vurarak,
Yıllarca zulmedip, yerden yere savurarak,
Doktor doktor gezdirsen de tedavi edemez,
Bu aşkın yaralarını mümkün değil saramazsın.

Öyle bir düşürdün ki bizi yükseklerden,
Ellerimi bırakarak, kanatlarımı kırarak,
Rüzgara kapılıp, taştan taşa çarparak,
Bir daha mümkün değil uçmamızı bekleyemez,
Bulutlardaki bizi artık hayal dahi edemezsin...

Ah sevgili ah. Öylesine sildin ki mazideki sevgimizi,
Anılarımızı yırtarak, hatıralarımızı unutarak,
Bir daha isimlerimizi dahi hatırlayamaz.
Tesadüf eseri görüşsek dahi birbirimizi tanıyamayız.
Olur ya gözlerimiz dolarsa da ansızın nedensiz,
Ağlarız sadece, sen bensiz ben ise sensiz.
Sorsalar neden ağladığımızı onu dahi bilemeyiz,
''Sebebi yok'' der, içten içe ise gözyaşımızı dökeriz...