Gittin ardında bir yığın gözyaşı bırakarak,
İçinde beni götürürken beni sensiz bıraktın,
Tuzdan heykel kesildim yüreğime bakınca,
''seni sevdiklerine bıraktım'' diyordun aklınca
Kekremsi bir burukluk kaldı dilimde, yüreğimde,
Öyle narin,öyle hasas söylerdim ki adını,
Ne zaman söylesem çiğ tanesi gibi erirdin dilimde,
Savruldum parçalandım yetim kaldım sürgünlerde
Beni kendinde yok ettiğinden beri,
Öksüzüm,yurtsuzum, başlangıçsız ve sonsuzum,
Ne pejmürdeyim,ne gariban,nede kimseye muhtacım,
Karayele kapılmış kuru bir yaprağım şimdi.
Sen gittin ekleyecek ne virgül kaldı ne nokta,
Seni yazacak ne bir harf, ne kelime,
Ömrü hayatımın son faslındayım şimdi,
Sineme sığmıyor artık hiç bir name...
Bir yanım seni anlatmamı isterken,
Diğer yarım susturdu çığlıklarımı,
Duymayı beklediğim sözcükleri iple çekerken,
Söylediğin sözler buzdan hançer gibi saplandı
DENİZ
25.05.2010
saat:15:10
Kayıt Tarihi : 10.8.2010 13:10:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Sonsuz kutluyorum *
Yüreğin sıcaklığında eritin o buzdan hançeri, olsun,bitsin,
Kutlaım güzel şiirinizi ve sizi,saygımla, sevgimle efendim,
Ünal Beşkese
TÜM YORUMLAR (7)