Gittin Şiiri - Kuzey Rüzgarı33

Gittin
Yüregimdeki kum saatini sensizliğe ters yüz ederek gittin.
Önce gözlerim öksüz kaldi yoklugunda.
Sonra, nefesinin o bugulu sicakligindan mahrum kalan evimin rutubet kokulu duvarlari...
ürkek ve çaresiz bir çocuk gibi savrulan kalbini cebine koyup, gittin.
Susardik bazen
Akildisi bir hizla devinen imgelerin ortasinda,
bir çig gibi ömrümüze yigilan anilardan birini seçip, dondurarak.
Hayat, çok eskilerden gelen sonsuz bir ritüel gibi, bir gelenek gibi tekrar ederdi.
Gömüldükçe düslerin o büyülü uykusuna, askimin kalbimdeki ilahi melodisi çalinirdi kulaklarina birden.
Nasil da ürkerdin
Seni sevmek başka şeydi.
Sevmek hayatina taniklik etmekti benim için.
Yüregimde senin için büyüttügüm siire misra yapip eklemekti seni sevmek...
Seni sevmek, askin ugruna, ama senden izinsiz, baska bir kentteki hayatimi sifirlayip, yasadigin kente, yasadigin gögün altina, islandigin yagmurlarin altina gelip yerlesmekti.

Seni sevmek, bu kentin tozlu, soluk isiklari ruhumu isirirken, ayni gecenin yildizlari altinda seni deliler gibi özlemekti.