Ömrümün belki de en hazin günü
Ardına bakmadan terk edip gittin
Yıkılmaz bir duvar olan kalbimi
Paramparça ettin bırakıp gittin
Bir elveda bile demeden bana
Teselli vermeden seven şu cana
Bırakıp ta beni kara yazıma
Hasret deryasına itip te gittin
Beni yıktığını hiç düşünmeden
Ecelim oldun sen önemsemeden
Yaşanan günlere değer vermeden
Bir yabancı gibi çekip te gittin
Seven yüreğime volkanlar döküp
Kavrulan kalbimi yerinden söküp
Vurulmuşcasına boynunu büküp
Gönlüme bin çile ekip te gittin
Alnıma sıkılan kurşun misali
Bağrıma saplanan hançer misali
İdama hazır bir cellat misali
Boynuma halkayı takıp ta gittin
Bin türlü silahla vurup ta gittin
Kayıt Tarihi : 18.2.2021 23:48:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!