Umutsuz bir aşkın kölesi oldum
Boynumda zinciri sürükler gider
Aradım huzuru yanında buldum
Her gün yerden yere vurur da gider
Aşkının işçisi olmuşum şimdi
Çile eker derdi biçerim şimdi
Mutluluklar onun dertler benimdi
Hepsini sırtıma yükler de gider
Belki beni sever diye çalıştım
Gönlümü uğrunda saray yapmıştım
Ona tek servetim sadece aşkım
Gönül sarayımı yıkar da gider
O gidince bende baharlar biter
Bütün mevsimleri bana güz eder
Beni yaşlandırır acı kederler
Saçıma akları döker de gider
Benim çektiklerim umrunda olmaz
Ölsem bile belki hiç umursamaz
Başını çevirir yüzüme bakmaz
Küllenen gönlümü yakar da gider
Yaralı gönlüme bir ümit vermez
Sözünden sitemi hiç esirgemez
Üzülüp kahrolsam teselli etmez
Gözümden yaşlarım akar da gider
Perişan olsam da halimi görmez
Yerlerde sürünsem bu ona yetmez
Yaptığı zulümü asla düşünmez
Ümit verir sonra öldürür gider
Kayıt Tarihi : 18.2.2021 23:40:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!