Gittim bizden Şiiri - İrem Aslan

Her yıl biraz daha azalıyor hasretin
Dalgalar daha yumuşak vuruyor kayalara
Denizi seyrederken derinliğimi keşfettim
Taşikardi sevdalar ,gönlümde soğudukça..

Mavi renkliyi çıkarıp,
kızıl elbisesini giyiyor gökyüzü
Aklıma geliyor durduramıyorum
kısık kısık bakardın
Seçemezdi ya gözlerin uzakları
Serçe gibi ürkektim aslında
güçlü duruşlarım altında
Sen anlardın

Kolların kanatlarımdı adeta
güvenle uçardım başka dünyalara
Sanki bir sen sevmiştin beni
Sanki kainat aşk için vardı
Aşk kokardı

Tüm herşeye ve herkese kafa tutardım
Arkamı dönünce sen
Yanımda,sağımda solumda
Bak en çok solumda
yürüdüğüm tüm yollarda sen
Her şeyde en fazla sen vardın ya la…

Bir insan ne kadar sevebilir diye soranlar
Sen derdiler
Ne kadar en özel hissettirir bir aşık derdiler
Orda da senin adını söylerlerdi,
En acısı da ne biliyor musun
Anlıyorsun beni
Daha fazla canını acıtmak istemiyorum
Bildiğin gibiyim,
Sessiz sakin ,kendi halinde bir deli ,
Uçurum boylarındaki hayallerimi
Bir bir kendi elimle ittim ölüme
Yaşamıyorlar artık
Sen de ümitlenme benden…

Bilmediğim şekilde buz kestim senden
Arkamı döndüğümde, çoktan süpürülmüş
Bitmiş,tertemiz herşey
Ve sen şimdi elini uzatsan dönüp giderim inan
Sevda gitmiş bizden
Kalan ömrümde
Yalnızlığı kucakladım dolu dolu
Öyle mutluyum ki
Kucağında bir ton ümitle gelsen
Tutunduğun hayalin olmam
Öyle ki gittim bizden.