Geçmişte kalmış tüm çocuksu gülüşlerimi ardımda bırakarak, hayatın karanlık kulvarlarında kaybolacağımı, acılanacağımı, en çok yaşam sevinçlerimin içindeki seni özleyeceğimi, dudaklarımdan hiçbir zaman asla ismini çıkarmayacak bir benlikle kaybolasıya geçmişimin içinde asla varlığını inkâr etmeyecek bir benlikle acılanarak gittim…
Seni yalnızlığındaki öfkelerine, kendimi sensiz yalnızlığımdaki, acılara atarak, gittim…
Bu bir isim kayboluşuydu, soyadının adımla birleşmesini unutarak, kendi soyadımın yalnızlığına sakladığım bir iç benlikle, gittim…
Ardımda neler bırakıyordum ve de önümdeki yalnızlığımda nelerle karşılaşacağımı, bilerek, hissederek, arsız bir cesaretle sarıldım yeni yaşama diyebilmek için gittim…
Geçmişimi kaybedeceğimi, tüm yaşanmışlıkların, iyi veya hoş olmayan anılara dönüşüp, seni çok özleyeceğimi veya gün gelip hoş olmayan anılardan biri beynime çakılınca, senden ölesiye nefret edeceğimi bilerek gittim…
Adımıza söylenmiş gibi kabul ettiğimiz şarkımız dediğimizin hoş tınısı ile karşılaşınca, kulağıma gelen sözcüklerin gizeminde gözlerimin buğulanacağını bilerek o günlerdeki mutluluğumuzun eşsiz gizemi karşısında omuzlarım sarsıla sarsıla ağlayacağımı bilerek gittim…
Tamamını Oku
