Gittiğini Gördüm Şiiri - Gönül Kütük

Gittiğini gördüm.
Gözlerim karlanmış televizyon gibi ne gördüğünü anlamıyordu. Uzaklaşan bir karartı canımı kayalara çarpa çarpa bedenimden ayırıyordu. Kulaklarım ibresi kaymış bir radyo gibi duyduklarını idrak etmeye çalışıyor, beyin loplarım hiçbir frekansa uymuyordu.

Gittiğini gördüm.
Omuzlarımdan ellerime kadar uyuşukluktan hareket edemiyordum. Dizlerimi hiç hissetmiyordum. Ayaklarım buz kesmişti. Yerdeki betondan tahta gıcırtısı geliyordu. Yüzümü aşağı çeken binlerce tonluk bir yer çekimi vardı.

Gittiğini gördüm..
Görünmeyen bir el, kalbime hançeri saplayıp çekiyor, aynı yere tekrar tekrar saplıyordu.
Tenim suda beklemiş gibi buruşuk, ama rengim simsiyahtı.
Aklımdan geçen ne varsa geçmeyi bırakıp beni izliyordu.
Ağzımın içinde acımsı bir küf tadı, genzimde kan kokusu vardı.
Eklemlerim yuvasından çıkmış, yerine dikenler dolmuştu.

Gittiğini gördüm.
Boğazıma kum dolmuş, çenem kelepçelenmişti.
Alnımdan burnuma inen çizgiler, sen yolun sonuna vardığında elli yıllık zamanı eskitmiş gibiydi.
İç organlarım ayaklarıma dökülmüştü.
Şakaklarımdan içeri balyozla dev bir çivi çakıyorlardı.
Gözlerimi kırpınca göz kapaklarım içerideki odunu harlar gibiydi.

Gittiğini gördüm, gördüğüm son şeydi.
Derimi ellerimle soyup kendi içimden çıkmak istedim.
Musluktan damlayan su beynime işkence ediyordu.
Etlerim cımbızla çekiliyor, dişlerimin sızısı katlanabilecek bir acı gibi değildi.
Tendonlarım lastik gibi sünmüştü.
Boynum istemsiz dal gibi eğikti.

Gittiğini gördüm..
Göz çukurlarım kül dolmuştu.
Kılcal damarlarımda kesilmiş elektrik gibi temassızlık vardı.
Nefesimi hiç hissetmedim,
En son ne zaman ciğerlerime oksijen girdi bilmiyorum.
Bedenim hava boşluğunda, aynı anda yerin dibindeydi.

Allah bana bütün bunları yaşatırken ona sadece gitme isteği vermişti.
Kıyamet bu olmalıydı.

Gitmek değildi bu.
Bu cinayetti.