insanlar gittiğinde
fışıldaşır sandalyeler kendi aralarında
kiminin gıcırdar tahtaları
kiminin rüzgarda tıkırdar ayakları
oh be derler belki
yetti taşıdığımız ağırlıklarını
belki de hemen özler biri
biraz daha kalsaydı
insanlar gittiğinde
masa duvar sandalye
boş boş birbirlerine bakarlar belki
tutar zaman ruhlarını avcunun içine
ölü gibi serilir yere
.z
Zeynep KaracaaKayıt Tarihi : 17.1.2021 13:03:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!